Proto-Germanic: *kij=, *kīnan- vb., *kīɵ=, *kīmēn, *kīɵl=, *kinō etc., *kailō(n), *kailia-n
Meaning: sprout, shoot
Gothic: *kīnan irreg. st. `sprout', *us-kīnan `grow from'', ptc. pl. nom. sg. n. us-kijanata `grown up'
Old Norse: kīl-l m. `schmale Bucht, langer Seearm'; NIsl kīl-l `id.; Keil'; keili n. `Keil zur Stütze des Mastes im Mastfisch'; keila f. `schmaler Seearm, Felskluft; Brachsen'
Norwegian: kīle m. `Keil'; kil `lange, schmale Bucht'; keila `schmaler Wasserlauf'
Danish: dial. kin `spleet'; kil `Tiefe zwischen Sandbänken'
Old English: cīnan `bersten, offenstehen'; cīɵ `Keim, junger Trieb'; cēon, cīun `branchia'; cinu f. `reet, spleet', cīnan `opengaan'
East Frisian: kille `natuurlijke waterloop'
Old Saxon: kīmo `Keim'; kīth `Keim, junger Trieb'; kio `branchia'; kīn `kiem', kīnan `keimen'; kīth `Spross, Keim'
Middle Dutch: kieme, kijme `kiem'; kēne f. `reet, spleet, barst''; kest m., n., keeste f. `pit, merg', dial. `kiem, uitspruitsel'; kille f. `kil, rivierbedding, geul tussen zandbalken'
Dutch: kiem f.; keen f. `kloof, spleet, scheur, kerf'; kil f.; kēl `schmale Meerbucht'
Old Franconian: kīmo
Middle Low German: kīl `Keil'; kīnen
Old High German: kīnan `keimen, hervorspriessen, hervorbringen' (9.Jh., irkīnan `aufkeimen' 8.Jh.); kīmo `Keim, Same, Gewächs' (8.Jh.); fruma-kīdi `erster Trieb'; kīl `Keil' (9.Jh.); kīd (10.Jh.) `Spross, Schössling';
Middle High German: kīl st. m. 'keil; zeltpflock', kīlen wk. 'keilen'; kīm(e) wk./st. m. 'keim, pflanzenkeim; korn'; kīnen, kīmen st. 'sich spalten; keimen, auswachsen, wachsen'; kīdel st. m. 'Keil', kīde, kīt st. n. 'schössling, spross'
German: Keim m., keimen; Keil m.; dial. keidel m. `Keil', Keid `Spross, Schössling'
