Proto-Germanic: *skiutan- vb., *skiuta-, *skutja-, *skaut=, *skuta-n etc.; *xut=
Meaning: throw, shoot
Gothic: CrimGot schieten `mittere sagittam'
Old Norse: skjōta st. `schiessen, stossen; fortsenden; werfen, treffen; bezahlen'; skjōt-r `schnell'; skjōt-r m. `Reittier'; skot n. `Schuss, Schusswaffe; Schlupfwinkel, Anbaum; Tribut'; skutil-l `Harpune'
Norwegian: skjota vb.; skjot adj.; skjot `Reisefeförderung'; skjuts `Reisebeförderung, Post'; skot; skutel
Old Swedish: skiuter adj.; skut
Swedish: skjuta vb.; dial. skjut `Reisebeförderung; Stute, Pferd'
Old Danish: skjut `Reisebeförderung; Stute, Pferd'
Danish: sküde vb.; skut `Schuss, Schössling'
Old English: scēotan `werfen, schiessen, schlagen, stossen', scēot `schnell', scyte m. `het schieten etc.'; scēot, scot n. `het schieten, snelle beweging, belasting'; scutel, scytel `Wurfgeschoss, Pfeil, Riegel'; scēat m. `hoek, strek etc.', scīete f. `lap goed'
English: shoot, shot, shuttle, sheet
Old Frisian: skiāta vb.; skot n. `werptuig, belasting'; skāt m. `pand, schoot van een kleed'; skyte
Old Saxon: skiotan
Middle Dutch: scieten `zich of iets snel bewegen; uitspruiten, schieten, werpen'; scōte (= scöte) m., f. `schot, scheut, spruit; schot van schietwerktuig, pijlschot; stroom, snelle loop'; scot, gen. scōtes/scottes n. `werptuig, pijlen, schietwerktuig, spruit, grendel, houten schot, afgeschutte ruimte, opsluiten van vee, dat de eigendom van anderen beschadigt, belasting'; scoot m. `pand, schoot van een kleed, deel van de wapenrusting, moederschoot, zeebozem'
Dutch: schieten; scheut m.; schot n.; schoot m.
Old Franconian: scietan
Middle Low German: schōte m. `schot, pijl, geweerlading'; schot n. `werptuig, schietwerktuig, belasting, grendel, schut'; schotel `Riegel'; schōt m. `pand, deel van de wapenruisting, gremium, rivierbed, zeeboezem, achterste deel van de kerk'; schēten vb.
Old High German: scioʒan `schiessen, schleudern, schnell bewegen' (9.Jh.), scoʒ n. `Geschoss, Schössling', scuʒ m. `das Schleudern, Wurf, das Geworfene, Geschwindigkeit' (9. Jh.)'; scōʒ m. `Zipfel, Kleiderschoss, Rockschoss', scoʒʒa f. (Hs. 13.Jh.), erdscoʒʒa (10.Jh.)
Middle High German: schieʒen st. 'wund- oder totschiessen, schieben, stossen, schleudern, sich schnell wie ein Geschoss bewegen'; schuʒ (-ʒʒ-) st. m. 'Stoss, Stich, Schuss, Lanzewurf, schnelle Bewegung'; schoʒ (-ʒʒ-) st. n. 'Schössling'
German: Schoss, Schuss, schiessen; dial. hutzen `antreiben, hetzen; stossen'
