Proto-Germanic: *ɵinjō(n), *ɵinja-n, *ɵun=
Meaning: temple (anat.)
Old English: ɵun-wang, ɵun-wenge
Old Saxon: thinn-ongi
Old High German: { dunn-wengi, tinna-bahho, tinna }
Middle High German: tinne, tinge wk./st. f., st. n. 'stirn', pl. 'schläfe' { tunne }