lat. clangō, -ere `schmettern (Trompete); schreie, krächze (von Vögeln)', clangor `Vogelschrei';
aisl. hlakka (= lat. clangō) `schreien (Adler), jauchzen'; ags. hlacerian `verspotten'; afries. hlakkia `lachen';
lit. klagė́ti, lett. kladzêt `gackern'; mit ē̆: lett. klę̃gât `schreien', lit. klegė́ti `laut lachen';
ĭ-Formen: lit. suklìgo `er schrie auf', lett. klidzêt `schreien wie ein Habicht', klìedzu, klìegt, Iter. klaĩgât `schreien' (Leskien Abl. 275, Mühlenbach-Endzelin II 231 f.).
ŭ-Form: lit. klugė́ti `glucksen';
2. mit auslautender Tenuis:
gr. κλώσσω `glucke' (spät, vielleicht eher Rückbildung aus κλωγμός);
mir. clocc m., cymr. usw. cloch f. `Glocke'; die Quelle von nhd. Glocke usw. ist mlat.-rom.clocca `Schelle';
got. hlahjan (hlōh), ahd. (usw.) lahhēn, lahhan `lachen', hlahtar n. `Lachen, Gelächter', ags. hleahtor `Gelächter, Jubel, Lust', afries. hlackia `lachen', Kaus. aisl. hlø̄gia `zum Lachenbringen', got. ufhlōhjan `auflachen machen'; aisl. hlǣja `lachen', ags. hliehhan ds.;
russ.-ksl. klegъtati, klekъtati `schreien, bes. vom Adler', abg. klьčьtъ `Zähneklappern' (usw., s. Berneker 511), abg. klokoštǫ, -otati `glucken, gackern' (usw., Berneker 521).
ī̆-Formen: ags. hlīgan `to give a reputation for (wisdom); attribute to', hlīsa, hligsa `Bericht, Ruf, Ruhm', mndl. līen bе-līen, līhen `sagen, melden', ndl. belijden, afries. hlīa `melden, bekennen';
lit. klinkù klìkti `plötzlich pfeifend aufkreischen'; ablaut. klykiù, klỹkti `kreischen';
russ.-ksl. kliknuti `aufschreien', Iterat. aksl. klicati `schreien, rufen', klikъ `Geschrei' (usw., Berneker 519).
Ähnliche Schallworte sind, mit anlaut. g-: lat. glōciō, -īre `glucken', mhd. klukken, ags. cloccian ds.; aisl. klaka `schwätzen', engl. clack `Rasseln, Klappern; Mühglöckchen', mhd. Klechel, Kleckel `Glockenschwengel'; mit anlaut. k-: ksl. klъcati `klopfen', lit. klukšė́ti `glucken'; Reimworte bietet die Schallwurzel ker-1 S. 567 f.
| Help | ||||||
|