lat. uerū, -ūs n. `Spieß'; umbr. berva `uerua', berus `ueribus';
air. bi(u)r n., später f., `Speer, Spieß', cymr. corn. bret. ber f., m. ds.;
got. qaíru n. `Pfahl, Stachel';
vielleicht als `Zweig' zu gr. βρύω `sprosse, strotze', βρύον n. `Moos, Kätzchen', ἔμβρυον n. `das Neugeborene' und (?) germ. *krūda- (idg. *gʷrū-to-) in ahd. mhd. krūt, asächs. krūd `Kraut'.
Über lat. bruscum `Schwamm am Ahornbaum' s. WH. I 117.
| Help | ||||||
|