Proto-Germanic: *stīp=, *stīpVl=, *stīf=, *stifila-z, *stibila-z
Meaning: pole, prop
Old Norse: stīfla f. `Damm'
English: stipe
Old Frisian: stīpe `Pfahl'
East Frisian: Fris stīpe `Pfahl'
Middle Dutch: stīpel m. `stut'; stiper m. `schoor, stut'; ; stivele `Stütze'; stīpel
Dutch: stiepel, stijpel m. `uitneembare middenpost van een staldeur', vlam. stijpel `stut, stoelpoot'
Middle Low German: stivele `Stütze, bes. hölzerne, Strebepfeiler'; stīpe `stut'
Low German: { Stīpel 'Stützholz' } stipel, stiper `Stützholz'
Old High German: stival (11.Jh.)
Middle High German: stivel st./wk. m., md. stibel `stütze, bes. hölzerne stütze, stange für den weinstock'
German: dial. Steifel; { dial. steipen `stutten' }
